و به نام خدایی که همین نزدیکی است.
خدایی که همیشه کنارمونه و همیشه به یادمونه.
خدایی که کافیه تا دستمون رو به سمتش دراز کنیم تا آغوش گرمش رو به رومون باز کنه.
خدایی که این روزها تنها قراره دل بی قراره منه
تنها کسیه که میتونم راحت باهاش حرف بزنم و تنها کسیه که میدونم به دادم میرسه.
خیلی وقته ننوشتم از حرفام خیلی وقته که از بس دلم پر بود دستم به نوشتن نمیرفت.
حالم یه جورای قشنگی داغونه.
یه حس بی قراری و ارامش کنار همه که نمیدونم کسی حسش کرده یا نه.
شاید شبیه حس همون ادمهاییه که چتر نجاتشون بر میدارند و از یه جای خیلی بلند میپرند. یه حس لذت بخشی داره یه ترس قشنگیه که میدونی چترت باز میشه و نجات پیدا میکنی ولی باز یه ترس کوچیکی داره که ازش لذت میبری شایدم اسمش هیجانه نه ترس.
خدا همیشه صدامو شنیده و میدونم اتفاقات امروزم نتیجه دعاهای دیروزمه و حالا من موندم. حالا که انگار یه جورایی همه دعاهام با هم شنیده شده و من خسته م. خسته از اتفاقاتی که گذشت. خسته از روزهایی که سخت بود و خسته از شبهایی که بارونی بود.
این روزها در کنار همه سختی هاش خدا رو بهتر از همیشه میبینم. همه چیز رو هم سپردم بهش.
دل سهم خداست و خودش باید مهرش رو تقسیم کنه. فقط خودشه که میتونه انتخاب کنه.
خودم رو سپردم به عشقی که از وقتی یادمه تنها فرمانروای قلبم بود. دلم رو سپردم به عشقم.
عشقم با تمام وجود میپرستمت و دوست دارم. همیشه کنارم بمون و مواظبم باش. نمیخوام سختی های زندگی من رو از پا در بیاره و تو رو از من دور کنه. من همیشه و همه جا منتظرتم و میخوامت.
خدایا تو این روزهای سختم راضیم به رضای تو
دل شکسته م رو به تو میسپارم که مرهم هر دردی.
یا حق
درباره این سایت